41. Ej, ale przecież my nie możemy zamówić pizzy do samolotu !

   Była sobota, dzień w którym chłopcy mieli wrócić z trasy koncertowej, dzień, w którym miałam zrobić obiad dla Nathalie. Jestem szczęśliwa z tego, że tak łatwo udało się jej ułożyć życie w nowym miejscu, oby nie było tak, że aż za łatwo. Nie. Nie mogę tak myśleć. Uśmiechnięta podniosłam się na łóżku do pozycji siedzącej i zobaczyłam wpatrzonego we mnie miśka. Mój uśmiech rozszerzył się na całą twarz, bo przypomniałam sobie przedwczorajszy dzień. Zapowiadało się bardzo ciekawie. Odsunęłam żaluzję i wpuściłam do środka promienie słoneczne. Ruszyłam do kuchni, gdzie zjadałam naleśniki i poszłam do łazienki ogarnąć się.  Prysznic, makijaż, zrobienie kłosa i przegląd szafy. Wybrałam czarne shorty z podniesionym stanem do tego seledynową koszulę z żabotem bez rękawów, którą kupiłam na zakupach z Nat w Sheffield, a do tego czarne szpilki, których nie założyłam. Do tego dodatki i czarna miejska torba. Weszłam do kuchni i przeglądałam swoją autorską książkę kucharską. Wybrałam potrawę, którą robiłam tylko w specjalne okazje i spisując potrzebne do niej składniki ruszyłam na zakupy. Założyłam buty i podjechałam do pobliskiego marketu. Zrobiłam zakupy i już po niespełna dwóch godzinach kroiłam, smażyłam, gotowałam i doprawiałam. W kuchni unosił się nieziemski zapach. Zadzwonił mój telefon.

-Jay. Właśnie o tobie pomyślałam.

-Ooo. A co sobie o mnie pomyślałaś ?

-A to, że może chciałbyś dzisiaj wpaść do mnie na obiad ? 

-Nie chcę ci przeszkadzać.

-Nathalie będzie.

-O której ? 

   Uśmiechnęłam się.

-Co ty na 15 ?

-Pasuje mi. To do zobaczenia.

-Pa.

   Na wzmiankę o Nat jego zdanie diametralnie się zmieniło. Tych dwoje do siebie ciągnęło mocnej niż magnes. Wróciłam do pichcenia i w międzyczasie naszykowałam stół i schłodziłam wino. Jest co oblewać. Nathalie się całkowicie usamodzielniła i to jest główny powód naszej obżerki dzisiaj. Zadzwonił domofon.

-Taak ?

-Tu Jay.

-Wchodź.

   Chłopak wszedł po chwili na górę, a ja czekałam na niego w drzwiach, przywitałam go całusem w policzek.

-Hej. A to jakaś specjalna okazja ? Tak ślicznie pachnie i ten stół. - powiedział wchodząc do kuchni.

-Nathalie jest już samodzielna, właśnie się przeprowadziło do swojego własnego mieszkania.

-Parapetówa ?

-O to zapytaj ją. - zaśmiałam się.

-A gdzie ona jest ?

-Pewnie u siebie.

-To ja może skoczę jeszcze do sklepu ? Nie wiedziałem, że to taka duża okazja. Przydałoby się jej coś kupić na początek jej drogi w stolicy.

-Dobry pomysł. Jakby coś to ja już jej kupiłam ramkę na parę zdjęć do powieszenia na ścianę, dodatkowo podświetlaną.

-Okey, to ramki jej nie kupię. Zaraz wracam. - i tyle go było widać, dla pewności zadzwoniłam do Nat w celu upewnienia się czy przyjdzie i dostałam pozytywną odpowiedź.

   Jedzenie było już tak w zasadzie gotowe, wsadziłam jej do piekarnika, by się nie ochłodziło i postanowiłam zadzwonić do mojego mężczyzny.

-Cześć kochanie. - usłyszałam jego zadowolenie w głosie.

-Cześć. O której będziecie w Londynie ?

-Planowany powrót jest po 17. A co przyjedziesz ?

-No pewnie. Stęskniłam się za tobą.

-Ja za tobą też.

-Ale ja mocniej.

-A jak tam sytuacja w stolicy ? Co u Jay'a ?

-Dobrze, ale wszystko ci opowiem jak już wrócisz. Mam ci tyle do opowiedzenia, że chyba będziesz musiał zostać na noc, żeby to wszystko wysłuchać.

-Z wielka przyjemnością zostanę na śniadanie. - powiedział Max, a w tle usłyszałam pomruki zdziwienia i zadowolenia, pewnie chłopcy. - Głąby. - rzucił Max.

-Czy to było do mnie ? - zaśmiałam się.

-Nie. Fotele mają uszy.

-Pozdrów ich ode mnie.

-Macie pozdrowienia od Laury.

-O jaka ona kochana. Pozdrów ją ode mnie Max. - ledwo słyszalny Tom.

-Od nas też ją pozdrów. - głos Kelsey.

-Masz pozdrowienia od wszystkich tu obecnych, czyli wszystkich oprócz Nathana.

-To gdzie on jest ?

-W kibelku.

-Czy on zawsze musi być nieobecny, gdy rozmawiamy ?

-Ma chłopak pecha.

-Nie mogę się doczekać jak was wszystkich zobaczę.

-My też. Nathan wrócił.

-Z kim rozmawiasz ? - usłyszałam jego głos.

-Zamawiamy pizze. - głos Tom'a.

-To weź z podwójnym serem. - Nathan.

-To masz zamów sobie sam. - głos Max'a.

-Ja poproszę z podwójnym serem, a do tego pepsi. - Nathan.

-Na jaki adres przywieźć ? - grałam w tę grę dalej.

-Na jaki adres, zamówić ? - Nathan zapytał się chłopaków.

-A gdzie my teraz jesteśmy ? - odezwał się Tom.

-No gdzieś nad Wielka Brytanią. - Siva.

-Ej, ale przecież my nie możemy zamówić pizzy do samolotu ! - Nathan oświecił wszystkich i usłyszałam głośny śmiech wszystkich obecnych na pokładzie. - To z kim ja rozmawiam ?

-To chcę pan tę pizze z podwójnym serem i pepsi, czy się pan rozmyślił. - ledwo mówiłam przez śmiech.

-Laura ! 

-Tak to ja Nath. - śmiałam się w najlepsze.

-No wiesz co ? Wkopać tak niewinnego brata ?

-Ale to oni zaczęli. - broniłam się.

-Nie spodziewałem się tego po tobie. 

-No nie fochaj tylko opowiadaj co u ciebie.

-A no fajnie. Przejedziesz na lotnisko ? Powinniśmy być za jakieś dwie godzinki.

-Oj, chciałabym, ale nie mogę. Zobaczymy się dopiero wieczorem u was w domu.

-Ale jak to nie ? - chłopak miał smutny głos, a w tle usłyszałam znowu nieokiełznany wybuch śmiechu. - O co tu chodzi ?

-O nic Nathan. Przylatujcie szybko, bo za wami tęsknie.

-Ja za tobą też tęsknie. To trzymaj się. Pa.

-Pa. - rozłączyłam się i akurat w tym momencie zadzwonił domofon.

-Słucham ?

-Otwieraj, bo jestem głodna. - zabawny głos Nathalie.

-Już otwieram.

   Dziewczyna weszła, a ja wręczyłam jej prezent.

-Jaka śliczna. Będzie idealnie pasowała do mojej sypialni.

-Też tak myślę, więc umieściłam już w niej swoje zdjęcie.

-Jakie śliczne. - była zapatrzona w zdjęcie.

-Może pójdziemy do kuchni ?

-Tak, chodźmy. - zostawiła ramkę w salonie i poszłyśmy do serca domu. - Nakryłaś dla trzech osób, spodziewamy się jeszcze kogoś ?

   W tym momencie zadzwonił domofon.

-Właśnie ta osoba już przyszła. - poszłam wpuścić Jay'a do mieszkania, a ten przyniósł storczyka.

-Nat jest w kuchni. - powiedziałam i chłopak tam poszedł.

-Hej. - przywitał się niepewnie, a dziewczyna wstała od stołu. - Dowiedziałem się, że zdążyłaś się już usamodzielnić w Londynie, więc mam coś dla ciebie. Nic takiego, ale w nowym mieszkaniu przyda się parę kwiatków.

-Jest śliczny, dziękuje. - pocałowała go w policzek, na co Jay się zmieszał i lekko zarumienił.

-To się rozgośćcie się, a ja nałożę jedzenie. - powiedziałam i zajęłam się przysmakami.

-Pomóc ci ? - zapytała Nathalie stawiając kwiatka na parapecie.

-Nie. Siadaj i czekaj. - powiedział kategorycznie, a dziewczyna to zrobiła, rozmowa się wcale nie kleiła, bo nikt nie narzucił tematu, więc zaczęłam. - Chłopaki za dwie godziny będą na lotnisku. Jadę do nich. Jedziecie ze mną ?

-Ja nawet ich nie znam, więc to będzie dziwne. - zabrała głos Nat.

-A ja nie jestem jeszcze gotowy na masę pytań związanych z pogrzebem ciotki.

-A propo chciałam ci złożyć kondolencje. -Nathalie

-Dzięki.

   Postawiłam na stół parujące talerze i zajęliśmy się jedzeniem.

-To było pyszne. - pierwszy skończył Jay.

-Dokładki ?

-Nie, nie. Już i tak się objadłem.

-Jadłeś aż ci się uszy trzęsły. - zaśmiała się Nathalia.

-Smakowało mi.

-Chciałabym potrafić tak gotować jak ty. - Nathalie zwróciła się do mnie.

-Och parę lekcji i będziesz ode mnie lepsza. Jay też cię poduczy, bo z niego też jest dobry kucharz.

-Nie taki jak ty. - odezwał się Jay.

-Ja też najlepszym szefem kuchni nie jestem. Gotuje żeby było smacznie i zdrowo.

-Ja wcale nie potrafię gotować. - Nathalie zrobiła smutna minkę.

-Wcale daleko do mnie nie masz. Możesz się u mnie stołować. - zaśmiałam się.

-Tak, ty się śmiejesz, a ja musiałam trzy dni zjadać to co sobie zrobiłam, dlatego kazałam ci zrobić dzisiaj obiad, bo kolejnej porcji spaghetti nie zniosę.

-To już wszystko wiem. - znowu się zaśmiałam. - Nie chcę was wyganiać czy coś, ale ja powoli będę się zbierała na lotnisko i było by miło jakby was nie było jak wrócę.

-No tak dwa tygodnie nie widziałaś się ze swoim facetem. - powiedział Jay i teatralnie przewrócił oczami.

-Dobrze, że już się przeprowadziłam.

-Nie wiem dlaczego to powiedziałaś. - zaśmiałam się i wstawiłam swoje talerze do zmywarki. - Macie w lodówce jeszcze deser, więc jak chcecie to zjedzcie. 

-Okey. To my się za jakiś czas zmywamy do mnie. U was w domu będzie pewnie ruch, bo wszyscy wrócą, a u mnie jest cisza i spokój. - zwróciła się do Jay'a.

-Dzięki, to miłe z twojej strony. - odpowiedział.

   Zostawiłam ich samych i weszłam do łazienki, poprawiłam swój makijaż i strój, gdy byłam pewna, że wszystko jest w porządku zabrałam torebkę i wyszłam z pomieszczenia.

-Już myślałam, że pojechałaś. - Nathalie złapała mnie na korytarzu. - Możemy wziąć sobie tiramisu do mnie ? Oddałabym ci od razu kluczę i poszlibyśmy od razu do mnie.

-Tak pewnie, ale z tymi kluczami to nie musisz się śpieszyć.

-No tak, ale wolę ci je oddać. Dziękuje za wszelką pomoc i dach na głową.

-Oj nie ma sprawy. Ale klucze jeszcze zatrzymaj.
-No okey. Jak chcesz.

   Z kuchni wyszedł Jay z dwoma pucharkami wypełnionymi moim tiramisu i storczykiem pod pachą.

-Daj mi lepiej tego kwiatka, bo nie dojdziesz z nim do domu. - powiedziała Nat i zabrała mu storczyka, wzięła jeszcze ramkę, ale po chwili Jay jej ją zabrał, oddała mi klucze i wyszliśmy z mieszkania.

   Ja jechałam na lotnisko do mojego faceta, a oni, młodzi i zakochani do mieszkania Nat. Oby im się udało. Muszę z całego serca przyznać, że razem wyglądali tak słodko. I sposób w jaki Nat zabrała mu kwiatka, a Jay później ramkę, to było takie opiekuńcze. Na lotnisko dojechałam o 16:52. Zaparkowałam możliwie najbliżej wejścia i weszłam do poczekalni, zobaczyłam, że ich lot miał drobne opóźnienie. Nie chcę nawet myśleć ile czasu miałam tu jeszcze spędzić nim zobaczę ich buźki. Lot się opóźniał, później odprawa i powitanie z fanami. Ja niestety zajmowałam miejsce na końcu listy, ale nie chciałam się rzucać w oczy. Przesiedziałam jeszcze około pół godziny na jakże niewygodnym krzesełku, gdy usłyszałam głośne rozmowy i piski. Czyli już są. Założyłam duże okulary, w które się zaopatrzyłam przed wyjściem z samochodu i schowałam się za gazetą, co chwilę zerkając w tamtą stronę. Zauważyłam, że Max się rozgląda, położyłam gazetę na kolana i się w niego wpatrywałam. Najpierw zauważyła mnie Nareesha, ale chyba zrozumiała, że jestem tu incognito, więc szepnęła coś do ucha Max'owi i zniknęła we wnętrzu busa, po chwili Max znalazł mnie wzrokiem i szeroko się uśmiechnął. Po jakiś 15 minutach zadowolony tłum się rozszedł, a ja mogłam wstać, ale nie zdjęłam okularów. Małymi kroczkami ruszyłam w kierunku chłopaków, by po chwili przyśpieszyć co zrobił również Max. Wpadliśmy sobie w ramiona.

   Tak dobrze było czuć Max'a obok siebie. Czerpałam radość z najmniejszego gestu lub dotyku.

-A mówiła, że nie przyjedzie. - głos Nathana, a po chwili smutno dodał. - Nawet mi cześć nie powie. 

-Cześć braciszku. - powiedziałam przez ramie mojego chłopaka stając na palcach.

   Nathan zrobił tylko to . . . 

. . . i się zaśmiał. Po chwili przytuliłam i jego.  

-Cześć Laura. - Tom mnie przywitał, a po nim Seev.

-Wasze dziewczyny już na was czekają. - powiedziałam do nich.

-Czyli Max nie wróci na noc ? - zaśmiał się Tom.

-Nie mam tego w planach. - zaśmiałam się i znowu pocałowałam swojego mężczyznę.

-A co ze mną ? - zapytał Nathan.

-Ty Młody jedziesz do domu z nami. - stanowczo powiedział Siva.

-Jay jest w domu ? - zapytał Tom.

-Nie. Jest u Nathalie, mojej przyjaciółki.

-U naszej siostry ? - zapytał Nath.

-Tak. Musisz ją jutro poznać.

-Ma się rozumieć.

-A wiesz czy wróci na noc ? - drążył temat Tom.

-No raczeeej. - przeciągnęłam samogłoskę i spojrzałam na niego zza okularów.

-Tak tylko pytałem. - podniósł ręce do góry. - To my się zbieramy. 

-To do jutra. - pożegnaliśmy się i z Max'em wsiedliśmy do mojego samochodu.

-Ale jestem głodny. - powiedział Max taszcząc walizki na piętro.

-Odgrzeję ci obiad. - otworzyłam drzwi i rzuciłam klucze na stolik.

-Mogę wziąć prysznic ?

-Tak. Zaraz przyniosę ci ręcznik.

   Poszłam do sypialni po ręcznik i zaniosłam go Max'owi. Był zmęczony podróżą, ale mam nadzieję, że po odświeżeniu i zjedzeniu obiadu siły mu wrócą.

-Kocham cię. - pocałował mnie, gdy podałam mu ręcznik.

-Ja ciebie też. - powiedziałam i popchnęłam go w stronę łazienki.

   Weszłam do kuchni i zajęłam się odgrzewaniem jedzonka. Włączyłam sobie radio i ruszając nóżkami jak kiedyś Jay krzątałam się w kuchni. Po jakiś 15 minutach Max objął mnie od tyłu w pasie.

-Jak ślicznie pachnie. - powiedział i się przytulił.

-A jak smakuje. - odwróciłam głowę w jego stronę i posłałam mu szeroki uśmiech za co zostałam obdarzona buziakiem w policzek.

-Siadaj do stołu. Ledwo stoisz na nogach. Nie wiem czy zdążę ci cokolwiek powiedzieć nim zaśniesz.

-Nie jestem senny tylko głodny. Zjem i będę jak nowo narodzony.

-Wolę cię w starszej wersji.

   Max się zaśmiał i spełnił moja prośbę, za chwilę dostał dużą porcję ciepłego jedzonka pod nos.

-A ty nie jesz ? - zapytał z pełną buzią.

-Ja już jadłam. - powiedziałam popijając herbatkę, ale Max uważnie mi się przyglądał.

-Muszę cię pilnować.

-Mnie ? - byłam zdziwiona tym co powiedział.

-No tak. Schudłaś i w ogóle. Zostawić cię na dwa tygodnie i jakie zmiany.

-Oj no, miałam dużo stresu, ale już jest okey.

-No właśnie opowiadaj jak tam ? 

   Po krótce opowiedziałam mu o wszystkim, pomijając oczywiście fakt o zdjęciu. Najpierw sama muszę rozwiązać tę zagadkę.

-Ciekawie. - podsumował Max przy pustym już talerzu.

-Masz może ochotę na deser ?

-A co masz ? - ożywił się.

-Tiramisu.

-Dawaj. - zaśmiałam się z jego zapału i wyjęłam dwa pucharki deseru.

-To smacznego. - powiedziałam do jedzącego już chłopaka, ten tylko pokiwał głową i hurtowo wkładał sobie do ust przysmak, zaśmiałam się i zajęłam się swoją porcją.

-A co z Nathalie ? Czyżby sprawy z Jay'em zaszły aż tak daleko ? - zapytał po opróżnieniu połowy pucharka.

-Wczoraj przyjechaliśmy z Jay'em do Londynu i Nathalie w związku z tym, że się usamodzielniła zażyczyła sobie pyszny obiad. Wpadł Jay i tak jakoś się poznali, a jak jechałam na lotnisko to zmyli się do mieszkania Nat. Po drodze zabrali dwa pucharki tiramisu.

-Tego im nie wybaczę. - Max zjadł już cały deser.

-Chcesz dokończyć mój ? - zapytałam, gdyż już nie mogłam więcej. - Nie mogę już. - powiedziałam widząc minę Max'a.

-W takim razie, mogę. - zaczął gwałcić łyżeczką pucharek i po chwili był już pusty.

-A jak tam w trasie ? - usiadłam po turecku na krześle i podpierając głowę rękami czekałam na relację Max'a.

-A no dziennikarzom nie umknął fakt o mojej miłości. - dwuznacznie na mnie spojrzał.

-Czytałam. - smile.

-No, a oprócz tego to było fajnie. Koncerty, fani, prezenty ogólnie dobra zabawa.

-Fajnie. - rozmarzyłam się jak taka trasa może wyglądać, widocznie Max to zauważył.

-Zabierzemy cię kiedyś w trasę. Weźmiesz urlop i jedziemy.

-Naprawdę ? - wyprostowałam się jak oparzona.

-Pewnie, jak będziesz chciała to problemu nie widzę.

-Było by super fajnie. - uśmiechnęłam się i spojrzałam na zegarek, dochodziła 21. 

   Jak ten czas szybko uciekł. Ale teraz liczył się fakt, że mój Max jest obok mnie.

-Pójdę wziąć prysznic, a ty się rozgość. - powiedziałam wstawiając pucharki do zmywarki i nastawiając ją.

-Okey. - buziak i już go nie było.

   Wzięłam prysznic i przebrana w niebieskie spodenki i czarna koszulkę na krótki rękaw wtuliłam się w Max'a oglądającego film przyrodniczy. Mogłabym tak codziennie.

-Siva z Nareeshą się wyprowadzają z naszego domu. - powiedział w trakcie filmu.

-Jak to ? - zapytałam nadal w niego wtulona.

-Podjęli decyzję podczas trasy, nawet umówili się na wstępne oglądanie mieszkań w Londynie. Jutro oglądają pierwszy z listy.

-No patrz. Ty też mógłbyś się do mnie wprowadzić. - Max mnie puścił i spojrzał w moje oczy.

-Mówisz poważnie ?

-Jak najbardziej.

-Wiesz co oznacza mieszkanie ze mną ?

-No ciekawa jestem co mi powiesz.

-Brudne bokserki w całym mieszkaniu, piwo w lodówce, dużo brudnych naczyń, bo jak zauważyłaś dużo jem, dym z papierosów unoszący się w powietrzu.

-No właśnie skoro już tu doszliśmy to masz to świństwo rzucić. Nie będę się już więcej całowała z popielniczką. Kels może toleruje nałóg Tom'a ale nie ja. 

-Próbuję. Staram się.

-Ja wiem, że ty się starasz. Ale ja ci w tym pomogę.

-Z taka pomocą na pewno mi się uda.

-No widzisz. - Max znowu objął mnie ramieniem i nadal wtuleni w siebie oglądaliśmy film.

-Twoja propozycja mnie urzekła, ale na razie będziemy mieli dużo pracy przy nowej płycie, więc będę dużo czasu spędzał w domu. 

-Ale noc będziesz spędzał ze mną. 

-W takim razie szykują się dwie przeprowadzki w domu The wanted.

-Ale będziemy często odwiedzać Nathana.

-Chodzi ci o niego czy basen ? - zaśmiał się.

-Po równo. - również się zaśmiałam.

-A propo Nathana, to musimy jutro poznać jego nową siostrę.

-Mam to w planach. Nathalie również pragnie was poznać.

-Jaka otwarta dziewczyna.

-Najlepsza pod słońcem.

-No już myślałam, że ten film się nigdy nie skończy. - powiedziałam widząc napisy końcowe.

-Nie podobał ci się ? - zapytał Max.

-Wolę mojego faceta. - powiedziałam i namiętnie go pocałowałam.

-To może przejdziemy do sypialni ? - zapytał po pocałunku Max.

-To nie jest zły pomysł. - powiedziałam i pociągnęłam go za rękę do sypialni.

   Nareszcie mogę nacieszyć się w pełni obecnością Max'a. 

-Co to za pluszak ? - powiedział Max wchodząc do sypialni.

-Dostałam w podziękowaniu od Jay'a. - powiedziałam i go pocałowałam.

-Ale ja tak nie mogę . . . jak on patrzy. - powiedział Max odsuwając mnie do siebie.

   Wzięłam mięciutkiego za łapkę i wyniosłam do salonu.

-To na czym skończyliśmy ? - zapytałam po powrocie do sypialni.

Aloha!!

Magiczny środowy rozdział za nami. I co ? Kto mnie przejrzał i wiedział jak się ten rozdział zakończy ? Nie jestem zbytnio tajemnicza :)

Pisanie tego rozdziału sprawiło mi sporo śmiechu i zabawy. I mam nadzieję, że wam też się go miło czytało.

Mam malutki zastój w pisaniu rozdziałów, ale mam nadzieję, że szybko mi to przejdzie. Jak coś to na pt i pon mam rozdziały, więc jeszcze sobie poczytacie.

Trzymcie się cieplutko i do piąteczku :**

Mój drugi blog